wtorek, 15 listopada 2011
może nad morze
Zaszalejmy. Zróbmy w pokoju dziecięcym morze. Potrzebne są - kolorowe kartki papieru, ewentualnie karton, papierowe talerzyki, kolorowa bibuła, nitka, sznurek lub linka i oczywiście kredki, farbki, nożyczki oraz wszystko co nam się może przydać. Z kartonu lub kolorowego papieru wycinamy duże (ok 30-50cm) ryby - rekiny, wieloryby, rybki z rafy koralowej lub cokolwiek co rybę przypomina. Wycinamy im super zęby i piękne płetwy. Do dalszej obróbki zapraszamy dzieci - niech pokolorują lub pomalują ryby. Do brzegów papierowych talerzyków przyklejamy wąski paski bibuły - to będą nasze meduzy. Rzecz jasna meduzy idą pod "ręce" dzieci w celu dekoracji. W pokoju dziecięcym zawieszamy solidnie i wysoko sznurek, następnie podwieszamy nasze cudeńka na nitce. Pamiętajmy o ostrożności, co by nasze pociechy na tych linkach same się nie zawiesiły. Czyli ryby podwieszamy na cienkich nitkach i możliwie nie na wysokości głowy dziecka. Do linki doczepiamy dłuuuugie paski bibuły - koniecznie zielonej - to będą wodorosty. I tak otrzymujemy piękną głębinę morską. Możemy się w niej bawić w rybki, poszukiwaczy skarbów (wtedy należy zadbać o "skarb ukryty"), nurków i co tam się nam jeszcze wymyśli.
To nasze morze. Długo nie przetrwało - ściąganie rybek i wodorostów było najfajniejsze. Aha - jeszcze wycięte na planie koła spirale - nasze groźne węże morskie.
poniedziałek, 14 listopada 2011
księga wiedzy II + pamiętnik twórczości dziecka
Księga wiedzy - kilka stron"
Skąd woda w toalecie? Skąd się biorą jajeczka?
Skąd woda w toalecie? Skąd się biorą jajeczka?
My-jemy-ząbki Koła, trójkąty, kwadraty
A to już cześć archiwum - może stanowić część księgi wiedzy bądź prace dzieci można zachowywać w osobnym zeszycie
recycling
Ech, taki sobie krótki post o zwierzętach. Po urodzinach czy zakupach zawsze zostaje dużo kartonów oraz pudełek z twardszego niż kartka papieru. I ja mam taką dziwną przypadłość, że żal mi tych kolorowych kartoników, pudełeczek i boxów. Aby zaspokoić swoją żądzę recyclingu, proponuję dzieciom zabawę w tworzenie zwierzątek. Rysuję kontury w 2D (patrz obrazki), proszę dzieci aby je pokolorowały i wycięły. A potem składamy nasze "animalsy" w 3D.
Klowa-lova, jesz i kłet.
Najprostsza łaciata - pamiętać w wymionach!
Czasem trzeba wspomóc się klejem...
poniedziałek, 7 listopada 2011
w co się bawić z dzieckiem
Dość narzekania i wytykania naszych błędów. Na prośbę Frooszki rozpoczynam epopeję "w co się bawić z dzieckiem". Na początek trochę teorii.
1. Cierpliwość. My wiemy co się robi z plasteliną, kredkami i klejem. Ale dla dzieci to są kolejne zabawki, które będą rozsmarowywać po ścianach, żuć, gryźć i zjadać. A po 5 minutach zabawy mamy pół godziny sprzątania. Ale warto! Warto tłumaczyć, że farbki nie są do jedzenia, warto pozwolić sobie na totalny bałagan w naszym czystym i pięknym mieszkaniu.
2. Zapomnij o oczekiwaniach. Myślisz, że gdy pokażesz dziecku jak się lepi ślimaka albo kręci kulki z plasteliny i dziecko powtórzy po tobie wszystkie czynności? Zapomnij. Zosia w II piętra już pięknie koloruje a nasza Asia ledwo trzyma kredkę. Dlaczego tym się przejmujesz? Twoja córeczka to Asia a nie Zosia, i to Zosię będziesz zachęcać do wspólnego rysowania.
3. Zbieraj z dzieckiem wszystko co wydaje ci się przydatne do zabawy. Kamyki, patyki, deseczki, liście, kawałki sznurka czy włóczki, suszone kwiaty, gazety, kolorowe buteleczki, pudełka po herbacie - słowem wszystko co nadaje się "do recycligu".
4. Zachęcaj, ale z rozsądkiem. Jeśli dla dziecka coś jest za trudne i irytujące, odpuść.
5. Podążaj za dzieckiem. Jeśli interesuje je coś, drąż, opowiadaj, rysuj, wycinaj - niech dziecko uczy się dzięki twojej inwencji.
To tak w skrócie. Każdy rodzic pewnego dnia przekona się, że dla rocznego dziecka ciekawsza będzie plastikowa butelka z wodą niż super droga zabawka, która dźwięczy, piszczy i kwiczy oraz świeci. Tak samo pożądane są wszystkie przedmioty codziennego użytku, które używają dorośli. Gary, miski, łyżki, młotki (!), komórki - słowem wszystko co dzieci widzą u swoich rodziców. Oczywiście pewne przedmioty powinny być dla dziecka tabu - moim zdaniem jest to pilot, komputer, komórka - przynajmniej do 5-6 roku życia. Ale inne są dla dziecka super ciekawe i rozwijające.
Jedną z najprostszych zabaw dla małych dzieci jest manipulacja ciastoliną, plasteliną i innymi masami plastycznymi. Owszem, można kupić ciastolinę po 20 zł za 30 dag, ale można również zrobić masę solną samemu za 2 zł. Przepis zaczerpnęłam z książki Trish Kuffner "Jak to zrobić" - naprawdę polecam.
Masa solna - szklanka maki, pół szklanki soli, trochę wody, ew. łyżeczka oleju - zagnieść. Z takiej masy możemy zrobić dosłownie wszystko - od świątecznych aniołów, "ciasteczek" do zabawy, a możemy także do masy dodać barwniki (np. temperę w proszku) i trzymać w foliowym woreczku w lodówce oraz wykorzystywać kiedy tylko chcemy. Maluchy mogą kroić, zagniatać masę, odrywać kawałki i bawić się nimi. Starsze dzieci mogą lepić z ciastoliny różne zwierzątka, przedmioty.
Malowanie bałwanków z masy solnej
Spodobał mi się pomysł z książki na stworzenie "Księgi wiedzy". W książce opisujemy spacery, wycieczki, tematy, którymi interesuje się dziecko.Można wydrukować zdjęcia ze spacerów, wkleić mapę Polski i zaznaczyć gdzie mieszkają bliskie nam osoby itd. W naszej księdze mamy różne strony dotyczące ciekawych dla dzieci tematów. Jamba interesuje się wulkanami, więc mamy zdjęcia wulkanów i gejzerów. Oglądaliśmy bajkę "Wpuszczeni w kanał" więc narysowałam dzieciom rury z wodą do kranu, wanny, z umywalki i toalety, do oczyszczalni. Dzieciaki potem kolorowały obrazek. To niesamowite jak wpływamy na wiedzę, światopogląd naszych dzieci. Kiedyś (Jamba miała ze 2,5 roku), oglądaliśmy bajkę o Kubusiu Puchatku. Po scenie gdy przyjaciele odwiedzili Pana Sowę, Jamba zapytała dlaczego Kłapouszek mógł wejść do domu na drzewie skoro on nie umie wchodzić po drabinie (!). Odpowiedziałam, że to bajka, a w bajce wszystko jest możliwe. Znajomi stwierdzili, że brnęliby w wytłumaczenia, że jakoś tam wszedł, że czary-mary... Tłumaczmy dzieciom wszystko jak najbliżej prawdy. Obrazujmy im to stosownie do ich wieku. To my jesteśmy pierwszymi nauczycielami i nie tylko kształtujemy ich wiedzę, ale i strukturalizujemy ją. W każdym razie księgę wiedzy polecam.
Krasnal z lasy solnej
1. Cierpliwość. My wiemy co się robi z plasteliną, kredkami i klejem. Ale dla dzieci to są kolejne zabawki, które będą rozsmarowywać po ścianach, żuć, gryźć i zjadać. A po 5 minutach zabawy mamy pół godziny sprzątania. Ale warto! Warto tłumaczyć, że farbki nie są do jedzenia, warto pozwolić sobie na totalny bałagan w naszym czystym i pięknym mieszkaniu.
2. Zapomnij o oczekiwaniach. Myślisz, że gdy pokażesz dziecku jak się lepi ślimaka albo kręci kulki z plasteliny i dziecko powtórzy po tobie wszystkie czynności? Zapomnij. Zosia w II piętra już pięknie koloruje a nasza Asia ledwo trzyma kredkę. Dlaczego tym się przejmujesz? Twoja córeczka to Asia a nie Zosia, i to Zosię będziesz zachęcać do wspólnego rysowania.
3. Zbieraj z dzieckiem wszystko co wydaje ci się przydatne do zabawy. Kamyki, patyki, deseczki, liście, kawałki sznurka czy włóczki, suszone kwiaty, gazety, kolorowe buteleczki, pudełka po herbacie - słowem wszystko co nadaje się "do recycligu".
4. Zachęcaj, ale z rozsądkiem. Jeśli dla dziecka coś jest za trudne i irytujące, odpuść.
5. Podążaj za dzieckiem. Jeśli interesuje je coś, drąż, opowiadaj, rysuj, wycinaj - niech dziecko uczy się dzięki twojej inwencji.
To tak w skrócie. Każdy rodzic pewnego dnia przekona się, że dla rocznego dziecka ciekawsza będzie plastikowa butelka z wodą niż super droga zabawka, która dźwięczy, piszczy i kwiczy oraz świeci. Tak samo pożądane są wszystkie przedmioty codziennego użytku, które używają dorośli. Gary, miski, łyżki, młotki (!), komórki - słowem wszystko co dzieci widzą u swoich rodziców. Oczywiście pewne przedmioty powinny być dla dziecka tabu - moim zdaniem jest to pilot, komputer, komórka - przynajmniej do 5-6 roku życia. Ale inne są dla dziecka super ciekawe i rozwijające.
Jedną z najprostszych zabaw dla małych dzieci jest manipulacja ciastoliną, plasteliną i innymi masami plastycznymi. Owszem, można kupić ciastolinę po 20 zł za 30 dag, ale można również zrobić masę solną samemu za 2 zł. Przepis zaczerpnęłam z książki Trish Kuffner "Jak to zrobić" - naprawdę polecam.
Masa solna - szklanka maki, pół szklanki soli, trochę wody, ew. łyżeczka oleju - zagnieść. Z takiej masy możemy zrobić dosłownie wszystko - od świątecznych aniołów, "ciasteczek" do zabawy, a możemy także do masy dodać barwniki (np. temperę w proszku) i trzymać w foliowym woreczku w lodówce oraz wykorzystywać kiedy tylko chcemy. Maluchy mogą kroić, zagniatać masę, odrywać kawałki i bawić się nimi. Starsze dzieci mogą lepić z ciastoliny różne zwierzątka, przedmioty.
Spodobał mi się pomysł z książki na stworzenie "Księgi wiedzy". W książce opisujemy spacery, wycieczki, tematy, którymi interesuje się dziecko.Można wydrukować zdjęcia ze spacerów, wkleić mapę Polski i zaznaczyć gdzie mieszkają bliskie nam osoby itd. W naszej księdze mamy różne strony dotyczące ciekawych dla dzieci tematów. Jamba interesuje się wulkanami, więc mamy zdjęcia wulkanów i gejzerów. Oglądaliśmy bajkę "Wpuszczeni w kanał" więc narysowałam dzieciom rury z wodą do kranu, wanny, z umywalki i toalety, do oczyszczalni. Dzieciaki potem kolorowały obrazek. To niesamowite jak wpływamy na wiedzę, światopogląd naszych dzieci. Kiedyś (Jamba miała ze 2,5 roku), oglądaliśmy bajkę o Kubusiu Puchatku. Po scenie gdy przyjaciele odwiedzili Pana Sowę, Jamba zapytała dlaczego Kłapouszek mógł wejść do domu na drzewie skoro on nie umie wchodzić po drabinie (!). Odpowiedziałam, że to bajka, a w bajce wszystko jest możliwe. Znajomi stwierdzili, że brnęliby w wytłumaczenia, że jakoś tam wszedł, że czary-mary... Tłumaczmy dzieciom wszystko jak najbliżej prawdy. Obrazujmy im to stosownie do ich wieku. To my jesteśmy pierwszymi nauczycielami i nie tylko kształtujemy ich wiedzę, ale i strukturalizujemy ją. W każdym razie księgę wiedzy polecam.
Subskrybuj:
Posty (Atom)